Zestaw Ozdobne Krzewy Liściaste
- Opakowanie 7 szt.
Zestaw zawiera:
- Magnolia gwiaździsta (Magnolia Stellata) - 1 szt.
- Berberys (Berberis) - 1 szt.
- Dereń Biały (Cornus Alba) - 1 szt.
- Forsycja (Forsythia) - 1 szt.
- Jaśminowiec (Philadelphus) - 1 szt.
- Ketmia (Hibiscus) Niebieska - 1 szt.
- Tamaryszek (Tamarix) - 1 szt.
Magnolia gwiaździsta (Magnolia Stellata)
Magnolia gwiaździsta to rośliną będąca przedstawicielką roślin przepięknie kwitnących już w okresie wiosennym. Osiąga wysokość dochodzącą nawet do 3 m i w odpowiednich warunkach osiąga „pełnie rozwoju” po 3 latach od posadzenia. W przypadku warunków glebowych odbiegających od ideału, może jej to zająć nawet 5 lat. Ten najwcześniej kwitnący gatunek magnolii, posiadający niewielkie kwiatostany kształtem przypominające tulipany, zakwita chwilę po rozpoczęciu się kalendarzowej wiosny – na przełomie marca i kwietnia. Idealnym miesiącem do posadzenia nowej sadzonki magnolii gwiaździstej jest kwiecień – młoda sztuka na pewno będzie miał odpowiednio dużo czasu na prawidłowe ukorzenienie, a jednocześnie nie będą jej straszne ewentualne przymrozki. Preferowanym stanowiskiem pod tą odmianę magnolii jest miejsce dobrze nasłonecznione oraz jednocześnie osłonięte, ciepłe. Gleba powinna być żyzna, przepuszczalna, próchniczna o kwasowości pH 5 – 6 – obojętny odczyn kwasowości może przyczynić się do żółknięcia liści. Należy unikać sadzenia magnolii przede wszystkim na glebach podmokłych (wysokie wody gruntowe, miejsca gdzie może gromadzić się woda). Podczas sadzenia magnolii gwiaździstej należy zwrócić dużą uwagę by nie uszkodzić jej układu korzennego – uszkodzenie może być przyczyną gnicia korzeni lub nawet obumarcia całej rośliny.
Berberys
Berberys, jest jednym z najczęściej spotykanych odmian tej rośliny w Polsce, szczególnie w odmianie czerwonolistnej. Wyróżniamy blisko 450 gatunków wywodzących się z Europy, Ameryki i Afryki. Osiąga wysokość do 2,5 metra i charakteryzuje się ciernistymi gałązkami. Nie mają wielkich wymagań odnośnie stanowiska – tolerują gleby suche i piaszczyste najlepiej dobrze nasłonecznione. Dobrze znoszą także niskie temperatury. Najlepsze warunki do uprawy tej rośliny znajdują się na terenach zachodniej części Polski.
Dereń Biały (Cornus Alba)
Dereń biały to krzew liściasty osiąga do 2 m wysokości i szerokości. Jego nazwa wywodzi się między innymi od kolorystyki liści – są one koloru zielonego z nieregularną białą obwódką. Roślina nie jest zimozielona, niemniej jednak wczesną jesienią zarówno końcówki liści jak i łodygi zmieniają barwę na czerwoną. Dereń jest mało wymagającą rośliną. Najlepiej czuje się na glebach wilgotnych, a nawet lekko podmokłych., jest zarówno wytrzymały na susze, mrozy, a także zanieczyszczone powietrze. Dobrze znosi stanowiska lekko zacienione jednakże najlepiej służą mu miejsca dobrze nasłonecznione – najefektywniej się przebarwia. Często się go sadzi w miejskich aglomeracjach jak powódka czy parki.
Forsycja (Forsythia)
Forsycja jest krzewem dobrze znanym i lubianym w Polsce. Jednakże pierwotnie nie wywodzi się z naszego kraju – pochodzi z Chin i to właśnie stamtąd do nas została przywieziona. Swoją popularność zawdzięcza między innymi bardzo wczesnemu kwitnieniu (najwcześniejszym ze wszystkich krzewów) na żółto oraz stosunkowo małymi wymaganiami odnośnie gleby. Momentalnie po przekwitnięciu żółte kwiaty zastępowane są zielonymi liśćmi. Najlepszym stanowiskiem będzie miejsce nasłonecznione lub lekko zacienione zaś gleba powinna nie musi być konieczne bardzo żyzna – wystarczającą może być nawet gleba piaszczysta. Należy jednak unikać sadzenia forsycji na ziemiach gliniastych oraz podmokłych. Z racji na dość duże „gabaryty” warto zapewnić roślinie dość dużo miejsca wokół siebie. Jeżeli w naszym ogrodzie nie mamy pomysły na zagospodarowanie narożnika, forsycja będzie idealnym rozwiązaniem.
Jaśminowiec (Philadelphus)
Jaśminowiec jest krzewem występującym tylko i wyłącznie na półkuli północnej, w znacznej mierze w klimacie umiarkowanym. Osiąga wysokość od nawet do 2,5 metra. Najlepiej rozwija się na stanowiskach nasłonecznionych (wtedy kwitnie najokazalej) lub ewentualnie półcienistych. Nie jest zbytnio wymagający odnośnie podłoża choć w glebach o zbyt dużym zakwaszeniu może rozwijać się niego gorzej. Miejsce wokół rośliny warto w miarę możliwości wyściełać rozdrobnioną korą – zapobiegnie to zbyt szybkiemu parowaniu wody z podłoża co także pozytywnie wpływanie na rozwój krzewu. Jaśminowiec jest odporny na krótkotrwałe okresy suszy, jednakże w przypadku przedłużających się bezdeszczowych dni konieczne jest podlanie rośliny. Warto poświęcić dłuższą chwilę na przycięcie rośliny – odpowiednim do tego momentem będzie okres tuż po przekwitnięciu, usuwając jednocześnie stare pędy. W kolejnym sezonie zaowocuje to bardziej bujnym kwitnieniem. Jaśminowiec jest krzewem całkowicie mrozoodpornym i nie wymaga dodatkowego okrycia na czas trwania zimy.
Ketmia (Hibiscus)
Ketmia dzięki długiemu okresowi kwitnienia, bo nawet od marca do wrzesnia, dobrze się prezentuje przez niemal cały rok – w okresie zimowym traci co prawda kwiaty lecz przez cały czas zdobią ją za to duże i lśniące liście. Ketmia jest także potocznie nazywana Hibiskusem ze względu na jej łacińską nazwę Hibiscus rosa sinensis. Najlepszym stanowiskiem będzie miejsce dobrze nasłonecznione lecz nie wystawione na bezpośrednie promienie słoneczne – szczególnie w okresie letnim mogą doprowadzić do poparzenia zarówno liści jak i kwiatów ketmii. W okresie zimowym, a nawet jeszcze jesiennym, hibiskusa należy przenieść do ogrzewanego pomieszczenia i ustawić w bliskiej oględności od okna – zimą może być to nawet parapet. Idealna temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić ok. 15*C. Odpowiednie podłoże powinno być lekko próchnicze z dodatkiem piasku i torfu, którego pH powinno oscylować między 5,8 a 6,5. W okresie letnim nie można zapominać nawet o codziennym podlewaniu. Ketmia powinna mieć stale lekko wilgotną ziemię lecz nie mokrą. Zimą częstotliwość podlewania znacząco można ograniczyć.
Tamaryszek (Tamarix)
Tamaryszek w okresie pełnego kwitnienia jest krzewem/drzewem o oryginalnym i zarazem bardzo dekoracyjnym wyglądzie. Pomimo swej oryginalności jest rośliną stosunkowo łatwą w uprawie – nie jest zbytnio kapryśna, a nawet wręcz przeciwnie. Bez większego problemu poradzi sobie nawet z piaszczystymi terenami, ma bowiem właściwości szybkiego przystosowywania się do trudnych warunków. Pędy tamaryszka są cienkie i często (głównie w szczytowym okresie kwitnienia) pokładają się ku ziemi. Liście mają kształt igiełek lub łusek. Dla tamaryszka idealnym miejscem w ogrodzie będzie stanowisko przede wszystkim dobrze nasłonecznione, z glebą lekką, piaszczystą i przepuszczalną. W początkowych latach po posadzeniu warto jest uzupełniać ewentualne niedobory wody. Wraz z rozrostem rośliny nie będzie to konieczne – układ korzeniowy tamaryszka jest wystarczająco długi by czerpać wodę z głębszych pokładów. Stanowi on jednak problem przy próbie przeniesienia krzewu. Z tego też względu warto jest dobrze przemyśleć miejsce jego sadzenia. Aby roślina dobrze się prezentowała i kwitła okazale warto jest poświęcić jej trochę czasy i regularnie przeprowadzać przycinkę – tamaryszkowi nie są straszne nawet większe cięcia.
Część podziemna rośliny, poza pełnieniem roli organu wzrostu, spełnia funkcję magazynową. To właśnie w niej roślina gromadzi substancje zapasowe umożliwiające szybkie rozpoczęcie wzrostu i rozwoju rośliny, a także jej przetrwanie w okresie spoczynku.
Im większa, bardziej dorodna część podziemna, tym roślina lepiej się rozwija i w efekcie zakwita. Warto jest zatem wziąć ten element pod uwagę, na równi z ceną, podczas podejmowania decyzji o zakupie roślin do swojego ogrodu.
Niestety, większość sprzedawców w ogóle nie podaje rozmiarów oferowanych przez siebie roślin.
Warto pytać o rozmiar przed porównaniem ceny i podjęciem decyzji o zakupie |