Zestaw Krzewy Owocowe
- Opakowanie 8 szt.
Zestaw zawiera:
- Żurawina (Oxycoccus) - 1 szt.
- Agrest (Ribes uva-crispa) - 1 szt.
- Aronia - 1 szt.
- Jeżyna (Rubus) - 1 szt.
- Malina Czerwona (Rubus) - 1 szt.
- Porzeczka Czarna (Ribes nigrum) - 1 szt.
- Porzeczka Czerwona (Ribes rubrum) - 1 szt.
- Porzeczka Biała (Ribes rubrum) - 1 szt.
Żurawina (Oxycoccus)
Żurawina to niewielki krzew występujący niemalże na całej półkuli północnej – od Syberii, przez Europę aż po Amerykę północną. Słynie z czerwonych, bardzo zdrowych owoców które posiadają udowodnione właściwości prozdrowotne. Niestety w swojej naturalnej formie (zerwane prosto z krzewu) nie są zbyt smaczne – mają gorzki, cierpki posmak. Pełnie smaku uzyskują dopiero po przetworzeniu jak dżemy, różnego rodzaju sosy lub też po ususzeniu (niestety dopiero po dodaniu między innymi cukru). Żurawina jest rośliną lubiącą miejsca dobrze nasłonecznione lecz zarazem osłonięte. Preferują glebę lekką, próchniczną i bardzo kwaśną. Krzew nie znosi jednak długotrwałych upałów, które w naszym klimacie ostatnimi czasy często mają miejsce. Warto rozsypać nawet 15 cm warstwę kwaśnego torfu, który „przytrzyma” wilgoć w gruncie.
Agrest (Ribes uva-crispa)
W Polsce agrest jest rośliną doskonale znaną, szczególnie dzięki jej owocom. Występuje on pod postacią dość pokaźnych rozmiarów krzewu o pętach gęsto pokrytych kolcami. W naszym klimacie owocuje stosunkowo obficie, a jego owoce z reguły są średniej wielkości o kształcie owalnym. Idealnym stanowiskiem dla agrestu jest miejsce nasłonecznione - najlepiej gdyby podłoże na jakim rośnie było stosunkowo płaskie oraz „otwarte”. Wszelkiego rodzaju większe zagłębienia terenu mogą powodować zbieranie się wody co negatywnie wpływa na rozwój krzewu. Podczas doboru odpowiedniego miejsca warto mieć na uwadze jakość gleby. Agrest ma nieco większe wymagania niż porzeczka pomimo dość dużego spokrewnienia. Preferuje ziemie piaszczysto-gliniaste lub gliniaste, żyzne, bogate w składniki pokarmowe i substancje organiczne. Gleba powinna mieć odczyn lekko kwaśny oraz umiarkowanie wilgotna – zbyt duża wilgotność może sprzyjać powstawaniu chorób grzybowych. W okresie wiosennym należy przyciąć krzew, nawet świeżo posadzony, mniej więcej 1-2 pączków od powierzchni gleby. W przypadku krzewów sadzonych jesienią tą operację należy odroczyć do rozpoczęcia się wiosny.
Aronia
Aronia pierwotnie wywodzi się z Kanady, lecz szybko rozpowszechniła się praktycznie na cztery strony świata. Osiąga wysokość nawet 2-2,5 metra i przez okres wielu lat obradza w dużą ilość niewielkich, bo średnicy ok. 2 cm, czarnych owoców. Fenomen tej rośliny polega między innymi na tym, iż jest w stanie rosnąć praktycznie wszędzie, o ile ma zapewnioną odpowiednią ilość światła. Nie straszne są jej okresowo występujące susze, długotrwałe opady, a nawet srogie zimy kiedy termometr pokazuje czterdziestą kreskę poniżej zera. Najlepszy jednak stanowiskiem dla aronii jest miejsce dobrze nasłonecznione, umiarkowanie wilgotne, o glebie żyznej, próchnicznej o odczynie zasadowym – zagwarantowanie roślinie takich warunków korzystnie wpływa na jakość oraz ilość plonów. Jedynymi miejscami, w których aronia nie może rosnąc są stanowiska mocno kamienne oraz bagniste.
Owoce aronii mają dość specyficzny smak, który nie wszystkim może przypaść do gustu. Jednak jeżeli już polubimy jej owoce pomogą nam one zachować dobrą formę – są bogate w wiele witamin, między innymi C, E, P i B2 oraz mikroelementów: miedź czy jod. Owoce idealnie nadają się do różnego rodzaju przetworów jak soki, dżemy czy nalewki. W okresie letnim, kiedy na krzewie pojawią się owoce, warto przykryć aronie przepuszczalnym materiałem np. firanką - dzięki temu zapobiegniemy „podkradaniu” nam owoców przez okoliczne ptaki.
Jeżyna, Malina (Rubus)
Jeżyna wraz z maliną należą do jednej rodziny i mają bardzo zbliżone do siebie wymagania. Obydwie rośliny nie są zbytnio wymagające pod względem uprawy. Dobrze radzą sobie z większości ogrodach. Podczas zakupu warto jednak mieć na uwadze fakt, iż zarówno jeżyna ja i malina nie nadają się do sadzenia na ziemiach bardzo suchych, piaszczystych (głównie ze względu na płytki system korzeniowy) oraz zbyt wilgotnych. Najkorzystniejszym okresem do ich sadzenia jest wczesna wiosna. Można jest także sadzić na jesieni jednakże wtedy istnieje ryzyko wystąpienia wczesnych przymrozków, podczas których krzewy w łatwy sposób mogą ucierpieć. Zarówno malina jak i jeżyna wymaga corocznego przycięcia. Po okresie owocowania, najlepiej od razy przystąpić do przycinki pędów na których pojawiły się owoce. Zbytnie zwlekanie z tą czynnością lub całkowite jej zaniechanie może doprowadzić do powstania grzybów pasożytniczych. Warto także nie dopuszczać do przesadnego „zagęszczenia” krzewu – najlepiej jest pozostawić 5-6 najsilniejszych pędów, przycinając jej o ¼ ich długości. W większości przypadku krzewy jeżynowe i malinowe zaczynają owocować dopiero w drugim sezonie.
Owoce jeżyny, podobnie jak malina, bogate są w wiele wartościowych dla człowieka witamin głównie z grupy A, B oraz C. Posiadają także wartościowy potas, wapń i żelazo. Świeży sok z jeżyn idealnie sprawdza się w przypadku niewielkich przeziębień, mdłościach czy zgagi. Owoce idealnie nadają się także na różnego rodzaju przetwory jak dżemy, soki czy nalewki lub po prostu do zjedzenia prosto z krzewu.
Maliny, poza fantastycznym smakiem, bogate są także w wiele wartościowych dla człowieka witamin A, B1, B2, B3, B6 oraz C i E, a także substancjo mineralnych: wapń, potas, magnez czy żelazo. Idealnie nadają się na różnego rodzaju przetwory jak dżemy, soki czy nalewki lub po prostu do zjedzenia prosto z krzewu.
Porzeczka (Ribes rubrum)
Krzew porzeczki ma małe wymagania zarówno pod względem gleby jak i klimatu. Warunki klimatyczne panujące w Polsce idealnie nadają się do jej rawidłowego rozwoju. Przed wybraniem miejsca pod sadzenie porzeczki warto wziąć pod uwagę kilka czynników, dzięki którym krzew będzie rozwijał się prawidłowo i obradzał w liczne owoce. Porzeczka najlepiej owocuje na glebie lekko kwaśnej o odczynie pH 6,2 – 6,7, umiarkowanie wilgotnej i próchnicznej. Gleba w przypadku porzeczki czarnej powinna być dobrze nawożona – porzeczka czerwona i biała jest mniej wymagająca i może być uprawiana na lżejszych glebach. Porzeczka dojrzewa w samym środku sezonu i owocuje dając pokaźną ilość drobnych lecz smacznych owoców. Odmiana „czarna” owocuje nieco bardziej intensywnie niż pozostałe. Aby jednak co roku obdarowywała nas pokaźną ilością owoców, należy poświęcić jej trochę pracy i przyciąć po zakończeniu okresu owocowania. Należy jednak zachować umiar w przycinaniu krzewu pamiętając, że ma on na celu odmłodzenie rośliny co przełoży się na zwiększenie ilości pędów owocowych, oraz usunięcie stary pędów. Charakterystyka rozwoju porzeczki czerwonej jak i białej pozwala na ich szpalerową lub pienną uprawę. O ile porzeczka czarna owocuje głownie na nowych, jednorocznych, pędach, tak odmiana czerwona i biała owocuje na pędach starszych – dwu, trzy letnich.
Owoce porzeczki, pomimo swoich niewielkich rozmiarów, oferują dużą ilość cennych dla człowieka witamin (szczególnie odmiana „czarna”, która posiada 3 – 4 razy więcej witaminy C niż importowana cytryna) i mikroelementów jak choćby wapń.
Część podziemna rośliny, poza pełnieniem roli organu wzrostu, spełnia funkcję magazynową. To właśnie w niej roślina gromadzi substancje zapasowe umożliwiające szybkie rozpoczęcie wzrostu i rozwoju rośliny, a także jej przetrwanie w okresie spoczynku.
Im większa, bardziej dorodna część podziemna, tym roślina lepiej się rozwija i w efekcie zakwita. Warto jest zatem wziąć ten element pod uwagę, na równi z ceną, podczas podejmowania decyzji o zakupie roślin do swojego ogrodu.
Niestety, większość sprzedawców w ogóle nie podaje rozmiarów oferowanych przez siebie roślin.
Warto pytać o rozmiar przed porównaniem ceny i podjęciem decyzji o zakupie |