Szafirek

Roślina cebulowa, z rodziny hiacyntowatych, pochodząca z terenów śródziemnomorskich oraz Azji Mniejszej.

Nie należy do bardzo wymagających roślin. Preferuje stanowiska nasłonecznione oraz półcieniste, glebę przepuszczalną, żyzną, próchniczą, umiarkowanie wilgotną o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. W okresach wegetacji pamiętajmy o regularnym podlewaniu oraz nawożeniu preparatami wieloskładnikowymi. Zalecane jest usuwanie przekwitniętych kwiatów co zapobiegnie wytwarzaniu się nasion – nasiona osłabiają roślinę. Pomimo tego, że szafirki są odporne na mróz dobrze jest okryć je w okresie zimowym, chroniąc tym je tym samym przed zmarznięciem.

Po zeschnięciu nadziemnej części rośliny przechodzi ona w stan spoczynku - wtedy przestajemy ją podlewać. Szafirki mogą rosnąć w jednym miejscu do 5 lat. Po tym okresie należy je przesadzić – najlepiej jest to zrobić gdy roślina jest w stanie spoczynku. Kępy cebul dzielimy na pojedyncze cebulki, które po oczyszczeniu przechowujemy w suchym i przewiewnym miejscu. Szafirki możemy rozmnażać również z nasion.

Szafirkowi zagrażają choroby takie jak: zgnilizna twardzikowa objawiająca się żółknięciem liści i szarzeniem cebuli oraz zgnilizna pędzelkowa, która powoduje początkowe twardnienie i wysychanie cebuli, która z czasem staje się gąbczasta.